«شما یادتان نمیآید»! اما یک زمانی آدمها صفا و صمیمیت را با تکیه زدن به پشتیهای کنار هم چیده شده و نشستن روی زمین و صحبت کردن از هر دری تعریف میکردند و تمام عناصر دکور خانهها، جلوهای خودمانی و دلپذیر داشت نه آن که چهرههایی ریایی و جلوس کرده بر مبلها، در قامتی رسمی به عناصری در خانه نگاه کنند که حرفهای پرزرق و برق را به میان میکشد. چه حسی آن رنگ فیروزهای و مسی و آبی و سبز و بنفش را چنین دلپذیر کنار قهوهای و قرمز نشانده است؟
ولی خوب شاید اینجوری دوست داشتن